Pasko Nga Ba?

Eleanor Trinchera

Tahimik ang paligid. Napakatahimik. Lahat ng sasakyan nakaparke sa tabi ng kalsada. Walang naglalakad, halos walang tumitinag. Pasko nga ba ngayon? Parang hindi, nagkamali yata ako ah. Pero alam ko abeinte-singko ngayon.

Mayamaya, may dumaang sasakyan. Pumarada ito, bumaba ang lulan, mag-anak. Ingles ang salita. Ah, teka… mukhang Pinoy, at mukhang kapitbahay lang namin. Pero deretso ang tingin nila, at di yata ako napansin. May pinag-uusapan sila, ang cah raw, hindi pronounced ang “r”, actually, car talaga iyong pinag-uusapan nila. Masyado na yata akong usisera.

Dumating si Noellin at hindi ko na muna sila pinansin. Patuloy pa rin silang nag-uusap tungkol sa kanilang cah. Nagkahulihan kami ng tingin ng aking anak, nagkaintindihan na kami.

Naglakad kami papunta sa bahay ng kapatid ko, hindi kalayuan mula sa amin. Doon namin ipagdiwang ang araw ng Pasko. Dumating kami sa “main road”. Mangilan-ngilang sasakyan lang ang dumadaan, at wala rin masyadong naglalakad. Nakakailang ang katahimikan.

Sa isang dulo ng kalsadang aming binabaybay ay may moske. Sa susunod na kanto sa salungat na direksiyon ay ang simbahang Katoliko. Tumawid kami.

“Ang tahi-tahimik no? Parang hindi Pasko,” sambit ng anak ko. “Oo nga eh. Pakiramdam ko nga parang hindi talaga Pasko.”

Habang patawid kami sa kabilang bahagi ng daan, may nakita kaming matandang lalaki. Naglalakad rin siya, mag-isa, at bihis na bihis. Pagkuwa'y bigla siyang tumigil sa harap ng isang tanim na may bulaklak na maliliit. Pinagmasdan niya ito.

Nagkatinginan na naman kaming mag-ina. “Buti pa iyong matanda, ano,” ikako sa anak ko, “may panahong huminto para amuyin ang mga bulaklak.”

Papalapit kami sa kinaroroonan niya at bahagya siyang lumingon. Namitas siya ng mga bulaklak. Nang nasa tabi na niya kami, bigla niyang iniabot sa amin ang maliit na kumpol na pinamitas niya sabay ngiti at bati ng “Merry Christmas!”

“Merry Christmas!” sabay din naming bati. Bigla kaming nabuhayan ng loob. Siyang-siya naming pinaghatian ang alay niyang bulaklak.

Bigla, sumigla ang aming mga hakbang.
Pasko nga pala talaga!