Kanina

At kanina, may natanggap akong sulat, isang maliit na mensahe. Doon pa mandin isiniksik sa chatbox ng blog ko, kahalo ng mga basurang mensahe ng mga taong puro galit at suklam lang ang kayang isukli sa lahat ng paghihirap mo. Tatlong salita, sa ingles pa mandin. Parang double code sa akin iyon, iyong paraan ng pagpapadala ng mensahe at ang pagi-ingles. Pahiwatig-kasama, gusto kong isipin, kahit pa man wala na siya ngayon, o wala na ako ngayon. Dahil noon, lahat ng mensahe, sa maraming kamay dumaraan, sa upisyal na daluyan, ikanga, at kahit minsan noon, ang nagpadala noon, hindi talaga nagi-ingles sa akin. Wala naman talaga siyang sinabi. Kaya siguro mahalaga sa akin. Walang sinabi dahil walang masabi, walang magawa, kung kaya walang gagawin. Ibang pangako iyon, di ba. Ibang talinghaga, ibang paniniwala.